- hikmətamiz
- ə. və f. hikmətli
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
hikmətamiz — <ər. hikmət və fars. . . . amiz> Hikmətli, həkimanə, müdrikanə. Hikmətamiz, arifanə söhbətlərin; İlhamı var o ağ tüklü sinələrdə. S. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hikmətli — sif. Hikmətamiz, filosofanə, fəlsəfi fikirlərlə dolu; müdrik. Şəkillərin arasında ibrətverici və hikmətli şeirlər yazılmışdı. M. S. O.. «. . Vətənin yolunda ölən şəhidlər; Ölmür, qovuşurlar əbədiyyətə». Çox gözəl sözlərdir, hikmətli, kövrək. . B … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hikmət — is. <ər.> 1. Müdrik söz, dərin fikir, dərin məna, müdriklik, dərinlik. Onun sözlərində bir hikmət var. – Müdrik insanların hikmətlə dolu; Dərin söhbətinə minnətdaram mən. M. R.. // İbrətamiz, nəsihətli söz, kəlam. <Fərzəli:> Çobanın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fəlsəfi — sif. <yun.> 1. Fəlsəfəyə aid olan, fəlsəfə ilə əlaqədar olan (bax fəlsəfə 1 ci mənada). Fəlsəfi traktat. Fəlsəfi kateqoriyalar. Fəlsəfi fikir. 2. kit. Dərin bir ideyanı, dünyagörüşünü, konsepsiyanı ifadə edən; hikmətamiz, hikmətli. Fəlsəfi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəlam — is. <ər.> Söz. Söz kəlam bişirər ağız kürrədə; Dəyər öz başına – dəyənək olsa. . . M. Araz. // Hikmətamiz, nəsihətamiz söz (ifadə). Füzulinin kəlamı. Ataların kəlamı. – Müəllimin kəlamı; Al, saxla ehtiramı. M. Ə. S.. <Qoca:> Ellərə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ustadnamə — is. <fars.> Azərbaycan şifahi xalq ədəbiyyatında çox vaxt qoşma, bəzən də divani şəklində olub, məzmunca hikmətamiz, nəsihətamiz, fəlsəfi məzmunda şeir növlərindən biri (bir ənənə olaraq aşıqlar dastana ustadnamə ilə başlayırlar). Elə ona… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nas — 1. is. <ər. «insan» söz. cəmi> klas. İnsanlar, xalq, camaat, el. <Şah:> İndi mən əfradinasdən bir mərdi fəqirəm – Abbas Məhəmməd oğlu. M. F. A.. Şeyx Sədi . . nəinki bir şirazlılara və yainki əhli əcəmə, bəlkə ümum nasa gözəl… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ata — is. 1. Övladı olan kişi; dədə. Doğma ata. Ögey ata. Bu uşaq lap atasına oxşayır. – Ata olmayan, ata qədrini bilməz. (Ata. sözü). 2. məc. Bir nəzəriyyənin, məsələnin və s. nin banisi; rəhbər, yolgöstərən. M. F. Axundzadə Azərbaycan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ibrətverici — bax ibrətamiz. Şəkillərin arasında ibrətverici və hikmətli şeirlər yazılmışdı. M. S. O … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti